Foto: Arjo van der Graaff - juni 2012

OVER MIJ

Heb ik mijn leven net zo lekker op orde, ziet mijn lijf er holadiejee okee uit, wordt er eind april 2012 borstkanker geconstateerd.
En niet zo'n klein beetje ook.

Een borstamputatie & twee chemo's later, wordt in juli de diagnose gesteld.
Uitzaaiingen in de botten: schedel, nek, rug, ribben & bekken. Ongeneeslijk wordt gezegd.
Maar dat zullen we nog wel eens zien.
Mijn leven en mijn kinderen zijn me te lief.

Begin augustus ben ik -naast de reguliere behandeling in Nederland- aanvullende & bewezen therapieën in Duitsland gaan volgen. Deze behandelingen worden nagenoeg niet vergoed door mijn zorgverzekeraar. En bungelt er dus een ongezellig prijskaartje aan mijn pols.

And that just makes me a chick on a mission. Leuren met Leed. Om geld te genereren voor alle extra ziektekosten, waaronder niet vergoede behandelingen in het buitenland en reis- & verblijfskosten. Volgens mijn berekeningen ca. 30.000,-- euri op jaarbasis.

Sinds april 2013 ben ik begunstigde van de Stichting No Guts No Glory.
Deze stichting heeft KEIHARD geld nodig om mij financieel te kunnen ondersteunen met de behandelkosten. En daarnáást blijven er helaas nog eens genoeg kosten over die ik niet alleen kan opbrengen.

Tragisch is de diagnose "ongeneeslijk". Maar dat woord heb ik inmiddels het raam uitgeflikkerd. Dat woord maakt een mens pas echt doodziek. Hilarisch is wat ik er van probeer te maken.

Volledige focus op herstel.
Against all odds? Misschien. Maar ik denk van niet. No Guts, No Glory!

Inspirerend is dit lichamelijke gedoe wel. Ondanks de heftigheid van alles, heeft mijn tumor last van humor. En ben ik in februari 2013 deze blog gestart. Wat lach & beklag hier, wat rauw & rouw daar. Alles hieraan is ultiem & intiem, hartverscheurend & hartverwarmend.
Het leven is tragisch hilarisch en omarm ik het intens. En zo af & toe spuug ik het vol op de bek.

- Doe mee en deel deze blog binnen je netwerk
- Verzin initiatieven, groot/klein: alles helpt!
- Doe & doneer -in welke vorm dan ook- want we hebben al het KEIHARDE geld & bemoedigingen nodig!

Ik beleef een avontuur waar ik niet voor heb gekozen. Maar als het dan toch moét..hoppa! Knapzak over de schouder & gáán. Kom dan ook maar door met dat Onvermijdelijke Avontuur!


Copyright © 2013. All rights reserved.


dinsdag 8 januari 2013

03-05-2012 Mail aan familie & vrienden: Het Begin

Date: Thu, 3 May 2012 19:43:16 +0200

Lieve vrienden, collega's & ander leuk spul,

Ik heb gistermiddag de definitieve uitslag gehad van het ziekenhuis.
Ik heb de borstkanker die 70% van mensen hebben.
Het betreft een adenocarcinoom, kwaadaardige (stom woord zeg kwaad-aardig = net zoiets als walgelijk-modieus) met uitzaaiingen in de oksel.

Het goede nieuws is dat het:
- een goed onderzochte kanker is
- met behandelingen die zeer up to date zijn
- het een hormoongevoelige tumor (betekent dat de chemo afgestemt zal worden op deze lichaamseigen stoffen: oestrogeen en progesteron en dus niet de giftigste vorm van chemo én minder bijwerkingen)
- as. dinsdag 8 mei al geopereerd wordt, ik krijg een spoed- borstamputatie krijg met verwijdering van de oksellymfen.
Dat betekent dat ik 7 dagen eerder geopereerd wordt dan aanvankelijk de bedoeling was.
En als je dan bedenkt dat Onze Lieve Heer de aarde in 7 dagen geschapen heeft.. zou het dus zomaar lekker veel kunnen schelen voor iemand die naar zijn evenbeeld geschapen is.

Het slechtere nieuws is dat:
- dat adenocarcinoom naast kwaadaardig ook een agressieve (snelgroeiende) vorm van kanker is
- er uitzaaiingen in de oksel gevonden zijn
- het belangrijk is dat deze uitzaaiingen binnen het okselgebied moeten blijven, omdat het anders een nog heftiger verhaal wordt. Daar draai ik niet om heen.

Ik weet niet precies wanneer het duidelijk wordt over er naast de oksel al verdere uitzaaiingen zijn. Ws. binnen een week of 2 of zo.
Duidelijk is ook dat ik er natuurlijk stukken lelijker op ga worden de komende tijd.
Maar fuck it, living life at it fullest (schreef ik nou foolist?) ik draag in al mijn lelijkheid gracieus. Let maar op.

Dinsdag 8 mei is dus een beetje D-day. Jeanetteke gaat met me mee en mijn moeder komt me ook nog een kus geven.
De meest-nabijen heb ik inmiddels persoonlijk verteld dat ik hen graag de eerste dagen, week, 2 weken dicht om me heen heb.
Voor mezelf en mijn kinderen.


Ik heb nog wat technische klusjes waarvan tot een week geleden dacht daar álle tijd voor te hebben. Dat lukt dus niet.
Mijn broers en andere lieve vrienden hebben al wat klusjes afgemaakt dank daarvoor.
Er zijn nog een paar klusjes, die mail ik door naar mijn broer Rob.
 
Rob is de contactpersoon tijdens dit onvermijdelijke avontuur.
Hij is bereikbaar voor dringende vragen.
Maar in principe laat ik of hij elke week de stand van zaken per mail aan jullie weten, dit ook om het bezoek de komende tijd te minimaliseren.
Als ik in het ziekenhuis lig, wilde hij met wat vrijwilligers de laatste technische klusjes afmaken in huis. Hij zal hiervoor zelf gaan mailen.

Met mijn schoonzus zal ik een weblog opzetten. Ws. genaamd 'onvermijdelijk avontuur".
Ik houd jullie op de hoogte.

Zaterdag, zondag zijn voor mij en de kinderen alleen.
Alleen op zondag heb ik nog een afspraak voor een -vast mooi- ritueel van onze tietenclub (kookclub).
Verder wil ik liever geen bezoek meer, anders bel ik die enkeling zeker zelf op als ik dat wel wil.
Even alle rust voorafgaand aan de operatie.
Het kan zijn dat ik straks nog wat mailtjes naar die en gene stuur. De lijstjes in mijn hoofd houden maar even niet op.

Alle goeds en tot later.

Liefs,
Annemiek, Moos & Babs.

Ps. In mijn digitale agenda heb ik vannacht tot 31-12-2040 een dagelijkse afspraak gezet.
Die luidt: Ik blijf. Punt uit.