Gesproken over bemoedigingen.
Gesproken over verbondenheid.
Tref ik van de week Corine aan, hier in het Duitse Land. Zij was degene die gereageerd heeft op m´n blog "Leuren voor Likes" van een tijdje geleden.
Later hoorde ik van Wieger dat ene Corine bij hem in behandeling was gekomen.
En twee weken gelden hoorde ik dat de nieuwe begunstigde ene Corine Barendregt was.
Ingrijpende situaties dus. Dat maken we toch allemaal wel mee?
OK, het varieert wat.
Maar maakt het niet dat we allemaal hier & daar in ons leven bemoediging nodig hebben?
Of het nu iemand is met een ziekte.
Een talentvol kind dat gepest wordt en met een trillende onderlip & knikkende knieen de schoolbus instapt, dag in dag uit.
En die zich staande wil blijven houden in zijn unieke eigenheid.
Een 80-jarige die z'n vrouw na een huwelijk van 60 jaar aan ouderdom verliest, waarvan de omgeving maar blijft zeggen dattie blij moet zijn omdattie haar zolang bij zich heeft mogen hebben. Met andere woorden: zeiknietzo.
Maar dat zijn liefdesverdriet om haar net zo ingrijpend is als een jong stel waarvan er één wegvalt.
Een vrouw die na de scheiding haar leven weer moet oppakken, met alleen een fruitschaal als inboedelmedeneming. En die twijfelt of ze in staat is uit niets iets te kunnen maken.
De tiener die het opneemt voor een klasgenootje & vervolgens zelf een pispaaltje wordt.
En die zich afvraagt oftie de volgende keer bij getuigende onrecht dan maar de andere kant zal opkijken.
Een alleenstaande oma die alleen nog maar een aanraking voelt als haar steunkousen worden aangetrokken. En die niet durft te vragen of de begeleidster af en toe haar hand zou willen vasthouden.
Een bokser to be, die door een lullig auto-incident in een rolstoel terechtkomt. En eigenlijk wel gastcolleges zou willen geven over motivatie.
Een vader die zijn kinderen door een klotelist van z'n ex niet mag zien. Die zich afvraagt oftie wel moet volharden in het blijven zoeken van contact met hen.
Het meisje die bang geworden is door een lompe actie in het ziekenhuis. Die weer het vertrouwen bij elkaar moet schrapen om nieuwe onderzoeken te ondergaan.
De vrouw die graag zwanger wil worden en voor wie het elke maand weer afwachten is. Vervuld of onvervuld verlangen.
Een ouder van een kind met een handicap. Die niet met zielige blikken tegemoet getreden wil worden. Maar blije aandacht kan gebruiken voor henzelf en hun kind.
Heb je allemaal niet ergens in je leven meerdere momenten waarop je bemoediging kunt gebruiken?
De uitspraak No Guts No Glory gaat voor iedereen op die ergens in het leven de keuze heeft tussen moed & angst.
En gezien het niveau van bemoediging hier & daar opgekrikt kan worden, wilde ik maar eens het volgende lanceren: No Guts No Glory On Tour!
Een envelop vol bemoedigingen, die telkens vooruit gestuurd wordt naar een ander die vervolgens óók een bemoediging kan gebruiken, met alle bemoedigingen van de voorgangers er gewoon lekker bij gestopt.
Een envelop die telkens aangevuld wordt met iets van de reeds bemoedigde.
Zodat er ten tijde van bemoedigde nr. 50 een Palletwaardig Bemoedigingspakket is ontstaan.
Ontvang de bemoediging, geniet er ff van & stuur het vóóral door.
De wereld heeft het nodig.
Een bemoediging kust je & sust je. Al is het maar voor even.
Bemoedig de ander in het hebben van moed. Ook al ken je de ander niet.
Help de ander te volharden in dat wat mogelijk is.
Een universeel bemoedigingspakket.
En dus, na een gesprek met Ellen & Corine, is dit de KICK-OFF van No Guts No Glory on Tour!
We starten met deze fijne jongeman, Luciën. Hij heeft een heel zwaar ongeluk gehad en moet gaan revalideren. Zijn schoonzus (& de mijne ook, ac) Natasja Coli, gaf hem het No Guts No Glory shirt.
Omdat ze wilde hem wilde inspireren met het shirt. Het gaat om grenzen verleggen, kracht geven èn vinden. Dit zijn eerste 5 stappen sinds het ongeluk. Wij vinden dit zeer indrukwekkend, wensen hem veel succes bij zijn herstel en hopen dat jullie deze foto zien als inspiratie om ervoor te gaan. Altijd, no matter what!
(bron: facebook NGNG)
Dit wordt een visueel blogje om de zaak wat kracht bij te zetten.
Weet je, de uitspraak " No Guts No Glory" *klik* gaat toch eigenlijk op voor een ieder die zich in een ingrijpende situatie bevindt. En heus niet alleen voor de bekankerden onder ons.
Tref ik van de week Corine aan, hier in het Duitse Land. Zij was degene die gereageerd heeft op m´n blog "Leuren voor Likes" van een tijdje geleden.
Later hoorde ik van Wieger dat ene Corine bij hem in behandeling was gekomen.
En twee weken gelden hoorde ik dat de nieuwe begunstigde ene Corine Barendregt was.
Ik heb haar gebeld & gefeliciteerd en jawel hoor, ook òns wereldje blijkt dus hartstikke klein te zijn.
Corine, een lange, geweldig leuke smurf, heb ik inmiddels ontmoet en we zijn al schaterlachend onze infusen doorgekomen. Zij is ook zo`n niet sneuig tiep. En ook lekker bloggend met www.omhetlijfgeschreven.blogspot.com *klik* .
Ingrijpende situaties dus. Dat maken we toch allemaal wel mee?
OK, het varieert wat.
Maar maakt het niet dat we allemaal hier & daar in ons leven bemoediging nodig hebben?
Of het nu iemand is met een ziekte.
Een talentvol kind dat gepest wordt en met een trillende onderlip & knikkende knieen de schoolbus instapt, dag in dag uit.
En die zich staande wil blijven houden in zijn unieke eigenheid.
Een 80-jarige die z'n vrouw na een huwelijk van 60 jaar aan ouderdom verliest, waarvan de omgeving maar blijft zeggen dattie blij moet zijn omdattie haar zolang bij zich heeft mogen hebben. Met andere woorden: zeiknietzo.
Maar dat zijn liefdesverdriet om haar net zo ingrijpend is als een jong stel waarvan er één wegvalt.
Een vrouw die na de scheiding haar leven weer moet oppakken, met alleen een fruitschaal als inboedelmedeneming. En die twijfelt of ze in staat is uit niets iets te kunnen maken.
De tiener die het opneemt voor een klasgenootje & vervolgens zelf een pispaaltje wordt.
En die zich afvraagt oftie de volgende keer bij getuigende onrecht dan maar de andere kant zal opkijken.
Een alleenstaande oma die alleen nog maar een aanraking voelt als haar steunkousen worden aangetrokken. En die niet durft te vragen of de begeleidster af en toe haar hand zou willen vasthouden.
Een bokser to be, die door een lullig auto-incident in een rolstoel terechtkomt. En eigenlijk wel gastcolleges zou willen geven over motivatie.
Een vader die zijn kinderen door een klotelist van z'n ex niet mag zien. Die zich afvraagt oftie wel moet volharden in het blijven zoeken van contact met hen.
Het meisje die bang geworden is door een lompe actie in het ziekenhuis. Die weer het vertrouwen bij elkaar moet schrapen om nieuwe onderzoeken te ondergaan.
De vrouw die graag zwanger wil worden en voor wie het elke maand weer afwachten is. Vervuld of onvervuld verlangen.
Een ouder van een kind met een handicap. Die niet met zielige blikken tegemoet getreden wil worden. Maar blije aandacht kan gebruiken voor henzelf en hun kind.
Heb je allemaal niet ergens in je leven meerdere momenten waarop je bemoediging kunt gebruiken?
De uitspraak No Guts No Glory gaat voor iedereen op die ergens in het leven de keuze heeft tussen moed & angst.
En gezien het niveau van bemoediging hier & daar opgekrikt kan worden, wilde ik maar eens het volgende lanceren: No Guts No Glory On Tour!
Een envelop vol bemoedigingen, die telkens vooruit gestuurd wordt naar een ander die vervolgens óók een bemoediging kan gebruiken, met alle bemoedigingen van de voorgangers er gewoon lekker bij gestopt.
Een envelop die telkens aangevuld wordt met iets van de reeds bemoedigde.
Zodat er ten tijde van bemoedigde nr. 50 een Palletwaardig Bemoedigingspakket is ontstaan.
Ontvang de bemoediging, geniet er ff van & stuur het vóóral door.
De wereld heeft het nodig.
Een bemoediging kust je & sust je. Al is het maar voor even.
Bemoedig de ander in het hebben van moed. Ook al ken je de ander niet.
Help de ander te volharden in dat wat mogelijk is.
Een universeel bemoedigingspakket.
En dus, na een gesprek met Ellen & Corine, is dit de KICK-OFF van No Guts No Glory on Tour!
We starten met deze fijne jongeman, Luciën. Hij heeft een heel zwaar ongeluk gehad en moet gaan revalideren. Zijn schoonzus (& de mijne ook, ac) Natasja Coli, gaf hem het No Guts No Glory shirt.
Omdat ze wilde hem wilde inspireren met het shirt. Het gaat om grenzen verleggen, kracht geven èn vinden. Dit zijn eerste 5 stappen sinds het ongeluk. Wij vinden dit zeer indrukwekkend, wensen hem veel succes bij zijn herstel en hopen dat jullie deze foto zien als inspiratie om ervoor te gaan. Altijd, no matter what!
(bron: facebook NGNG)
En dus Luciën, stuur ik het kaartje wat ik van Ellen heb ontvangen (ten tijde van de begrafenis van Chemo Elly) door met een kaartje en medaille & een tegelspreuk van Corine, naar jou.
No Guts No Glory, fijne makker!Stuur je 'm dan nog es door naar een ander, met 'n eigenheidje erbíj?
Kus van ons!
Let's Kick Off: No Guts No Glory On Tour!
Ps. Kicken toch, Sander..
