Foto: Arjo van der Graaff - juni 2012

OVER MIJ

Heb ik mijn leven net zo lekker op orde, ziet mijn lijf er holadiejee okee uit, wordt er eind april 2012 borstkanker geconstateerd.
En niet zo'n klein beetje ook.

Een borstamputatie & twee chemo's later, wordt in juli de diagnose gesteld.
Uitzaaiingen in de botten: schedel, nek, rug, ribben & bekken. Ongeneeslijk wordt gezegd.
Maar dat zullen we nog wel eens zien.
Mijn leven en mijn kinderen zijn me te lief.

Begin augustus ben ik -naast de reguliere behandeling in Nederland- aanvullende & bewezen therapieën in Duitsland gaan volgen. Deze behandelingen worden nagenoeg niet vergoed door mijn zorgverzekeraar. En bungelt er dus een ongezellig prijskaartje aan mijn pols.

And that just makes me a chick on a mission. Leuren met Leed. Om geld te genereren voor alle extra ziektekosten, waaronder niet vergoede behandelingen in het buitenland en reis- & verblijfskosten. Volgens mijn berekeningen ca. 30.000,-- euri op jaarbasis.

Sinds april 2013 ben ik begunstigde van de Stichting No Guts No Glory.
Deze stichting heeft KEIHARD geld nodig om mij financieel te kunnen ondersteunen met de behandelkosten. En daarnáást blijven er helaas nog eens genoeg kosten over die ik niet alleen kan opbrengen.

Tragisch is de diagnose "ongeneeslijk". Maar dat woord heb ik inmiddels het raam uitgeflikkerd. Dat woord maakt een mens pas echt doodziek. Hilarisch is wat ik er van probeer te maken.

Volledige focus op herstel.
Against all odds? Misschien. Maar ik denk van niet. No Guts, No Glory!

Inspirerend is dit lichamelijke gedoe wel. Ondanks de heftigheid van alles, heeft mijn tumor last van humor. En ben ik in februari 2013 deze blog gestart. Wat lach & beklag hier, wat rauw & rouw daar. Alles hieraan is ultiem & intiem, hartverscheurend & hartverwarmend.
Het leven is tragisch hilarisch en omarm ik het intens. En zo af & toe spuug ik het vol op de bek.

- Doe mee en deel deze blog binnen je netwerk
- Verzin initiatieven, groot/klein: alles helpt!
- Doe & doneer -in welke vorm dan ook- want we hebben al het KEIHARDE geld & bemoedigingen nodig!

Ik beleef een avontuur waar ik niet voor heb gekozen. Maar als het dan toch moét..hoppa! Knapzak over de schouder & gáán. Kom dan ook maar door met dat Onvermijdelijke Avontuur!


Copyright © 2013. All rights reserved.


zondag 28 juli 2013

Buideltuintje

Je hebt van die mensen. Die op t juiste moment wat komen 'brengen'.
Tijdens m'n ziekenhuisopname in december, net toen opa Japie overleden was, heb ik 'ode aan Japie' geschreven. En omdat ik me zo verdrietig en verloren voelde, moest t een troostvol verhaal worden. Mn eigen pleister op de wonde. En als het ff kon, ook een voor andere naaste lieven.

In deze dagen heb ik n prachtige, lieve, blonde dame op een andere zaal leren kennen. Aan deze
Inke heb ik m'n ode als eerste voorgelezen.
Het was 's avonds laat. 's Nachts zelfs. Zij kon ook niet pitten met dat ronkende orkest van open monden op d'r zaaltje.
Het was een bijzonder moment tussen ons. En de dagen daarna zochten we elkaar regelmatig op.

Annemiek, zei ze pas, kom geweun lekker een weekje vakantie houwen in m'n caravannetje. Wanneer je t nodig hebt.
Nou ja. Babs & Moos waren nog niet vertrokken naar Kreta met hun vader, of ik was fluitend m'n boeltje aan t inpakken.
Vakantie. Een. Hele. Week. Voor. Mij. Alleen.
Op n ggggristelijke camping. In Renesse.
Wie doet me wat? God in ieder geval niet.

Kom ik daar aan. En stap ik me daar toch een warmwelkombuideltuintje in.
Nou heb ik nog nooit in de buidel van een kangoeroe gezeten. Maar zoals dit tuintje, moet n buideltje er van binnen uit zien. Kan niet anders. Klein, maar voldoende. Mooie sruikjes, fijne blompies, koel schuilplaatsje.
En dat daar een fijn caravannetje aan vastgeplakt zit, maakt t instant geborgen gevoel alleen maar groter.
Buideltuintje.

Het wordt een week zonder enig infuus. Zonder geprik. Zonder gedoe. Zonder gereis. Zonder medische ik-raak-je-aan-t-doet-wat-pijn-behandelingen. Zonder LeurenMetLeederij. Zonder klein blond & blond geteistering. Zonder alles eigenlijk.
Een week vol stilte. Rust. En heling. Mijn lijf wordt weer van mij.
En zie ik prachtige zonsondergangen, door alleen maar de weg over te steken. Dan sta ik al met schelpen in m'n hand & zand tussen m'n tenen.
Hoe gelukkig, veiligverwelkomend kunnen lijf & leden zich voelen?
Nou, zo dus.

Een week van veel wandelen, lezen, rusten, koesteren, stilte, douchen, wijnen, fietsen, eten, avondgeuren snuivend bij langebomenlanen zo meer. Heb ik de Sunshineband van Keessie verwelkomd. En God.. wat is ze toch wonderschoon. Een middag lang samen leven.
Zijn er momenten bij die ik in goud heb ingepakt.
Heb ik mooie visioenen over geliefd oud worden. En wandelen op n dijkkie. Überhip wandelstokkie erbij.

Is t een week waarin ik besloten heb een tattoo te laten zetten. Twee zelfs.
Omdattie die leukelangesmurf Corine natuurlijk gelijk heeft met haar post op Facebook eerder deze week. Onder t mom van 'ik heb tot nog toe twee mislukte tepels laten tatoeëren, maar deze tattoo van FDKK wil ik!!' Doe ik mee. Fuck De KutKanker. FDKK.
Ik laat m zetten aan de binnenkant van m'n enkel. Wel n beetje uit zicht. Omdat t woord kanker, of zelfs de afkorting toch ook voor mij hard overkomt. Ik hoef de mantra van dat woord niet hele dagen door mn kop te laten blazen. Of op n plek waar ik t voortdurend zie. Gedoe. Zo refereer ik er aan. Overkomelijk Gedoe. Geleerd van mn klys-maatje Christel. Niet teveel energie aan t woord geven. Een wijze les.
Een tattoo die ik laag bij de grond laat uitvoeren. Want ik wil boven alles, enorm over m'n gedoe heen stappen. En zo ga ik t doen.

En later in de week mail ik Giel Beelen. Namens Corine & mij.
Maar hoe zorg ik nou dat t mailtje tussen alle andere mailtjes opvalt?
Shockeren?
Shockerend blijkt t besef dat ik 'gewoon' de realiteit in het onderwerp vermeld.
Ongeneeslijk (verklaarde had er bij gemoeten) maar ozo gezellige kankerwijven!
Taboe? Bestaat er überhaupt een taboe voor Giel Beelen?
Dus pak ik lekker door met "dat we balen dat de pot leeg is bij No Guts No Glory en daarom bij hem live in de uitzending een tattoo van No Guts No Glory willen laten zetten. En dat Corine & ik niet aan n bucketlist doen, maar aan een fuckit list. Dingen doen, gewoon omdat t kan. En dat fijne Giel in onze top 5 staat van onze fuckit list. Aandacht voor de stichting, daarmee geld binnenhalend door nog wat ludieke zelfverminking & opleuking. Kom maar door!

Dat dacht onze OpperTopper blijkbaar ook. En zo sluit gisteravond m'n verblijf hier af, met een helse buienradar. Going out with a bang. Lots of them.
Viel niet mee te praten. Wilde z'n volumeknopje van z'n toorn, donder & bliksem niet lager zetten.
Zelfs de teksten van mn ontworpen bemoedigingskaarten zijn bijna schoongespoeld. die schud ik wel weer uit mn losse pols. Maar dan nog. Dit pik ik gewoon niet. En heb ik dus in alle vroegte aangifte gedaan van huisvredewolkbreuk.

Ik neem afscheid van mijn buideltuintje. En verlaat een week van veilige geborgenheid met ingepakte gouden momenten. Morgen hebben m'n handen geen heimwee meer. Dan omvatten ze weer de verbrandeblotebillenblijheid van zoonlief & de prachtige zongekuste konen van dochterlief.
Wat heb ik n zin! In de rest van mijn leven!





zaterdag 20 juli 2013

In de Media

Dat was me het weekje wel.
De pot bij No Guts, No Glory is hartstikke LEEG.
Dat betekent.. of ik daar nu wel of niet de energie voor heb, moet blijven Leuren met Leed.
En omdat dat zo Fucking Gênant is, probeer ik het maar zo ludiek mogelijk te doen.

Dus was dit m'n afgelopen week.

- Zaterdag 13 juli  item in Hart van Nederland Late Editie 23.10 uur

- Maandag interview met Sam Jones van NTR Radio 5 (zie onderstaand). Telefonisch gesproken met dr.Moolenburgh, een gerenommeerd oncoloog van 80 jaar met een inspirerende visie op meervoudige aanpak   bij kanker.

- Dinsdag Haarlem, gesprek met een reclamemeneer over hoe we nu het beste reclame kunnen maken voor No Guts No Glory & Onvermijdelijk Avontuur en over hoe mijn nieuwe lijn bemoedigingskaarten in de markt gezet zouden kunnen worden.

- Woensdag Amsterdam voor second opinion Antoni van Leeuwenhoek, maakt geen verschil met reguliere behandeling bij mij in de buurt, door naar Oegstgeest.
Naar mijn broer Rob & schone zuster Gerrie, waar we alsnog samen hebben gevierd dat zij 100 jaar bij elkaar zijn en had ik weer eens n feestje gemist, toen in Duitsland was. Dus me alsnog met hen tegoed gedaan aan de bubbels & in de achtertuin een verhaaltje voor ze geschreven en voorgedragen. Mijn volgende ode is dan ook dit verhaaltje. Van mij. Voor hen.
Daarna onderstaand radiointerview met hen geluisterd.

- Donderdag een fijne therapie gevolgd bij Roos in Brielle, afsluitend met een botinfuusje in Dirksland.

- Vrijdag ochtend naar de studio van radio Goeree Overflakkee (op de 107.3) naar Jaco de Neef voor een live-uitzending om 09.00 uur. En een fysiootje er achter aan.

Nu ff klaar met media, met lijf & leden.
Op naar een te stille week zonder kinderen, maar genieten & bijkomen ga ik. Lezen, slapen, wijnen, mijmeren, genieten van ff niets.

http://dichtbijnederland.ntr.nl/page/detail/795522

Annemiek Coli

17-07-2013
Annemiek Coli is ongeneeslijk ziek, maar Annemiek is niet het type dat bij de pakken neer zit. Ongeneeslijk? dat woord heeft ze uit het raam geflikkerd! Verslaggever Sam Jones zocht haar op in haar woning in Hellevoetsluis.

Onvermijdelijke Tussenstand: mei t/m juli 2013

Het heeft even geduurd, maar er is ook zoveel gebeurd in de tussentijd.
Dit is de tussenstand van de donaties tussen 2 mei en 19 juli.

Ik zal blijven berichten over de donaties en heb besloten de namen van de lieve mensen erbij te typen. Das net ff een tikkie persoonlijker.

Deze lieve mensen hebben de afgelopen twee maanden gestort, waarvan sommige lieve mensen blijven storten!

Dankjulliewels aan fam. vd. Ing, de Waal (8x opbrengst drop!), praktijk Zon & Maan, Moederforum Natasja (2x), Pappot, vd. Ing, Righart, vd. Biezen, Hazelzet-Broer, ChezInke, Tuinenburg, vd. Sluis en fam. Hiep. Hiep Hoeraaaa!

Tezamen een bedrag gedoneerd van 1.421,43!

Dat maakt dat de totale tussenstand komt op:
                          
                                                      10.878,79 euro

We zijn in februari officieel gestart met de blog. Vóór deze tijd zijn er ook mensen geweest die me al steunden in alle extra ziektekosten die 'dit gedoe' met zich meebrengt. Ik heb hen daar destijds ook voor bedankt, alleen nog niet op deze manier. Aan alle voorlopers & geldschieters vanaf juli 2012: SUPERBEDANKTFIJNETOPPERS!
En nu, na een half jaar is op deze rekening dus dit prachtige bedrag binnengekomen.

Zoals in mijn introductie vermeldt staat, zijn er twee rekeningen waarop gestort kan worden.
- de rekening van No Guts No Glory
die o.a. mijn behandelingen betaald, maar waarvan de pot écht, maar dan ook écht op is geraakt begin deze maand.
De extra behandelingen die mede-begunstigde Corine Barendregt en ik moesten volgen, zijn hoger uitgevallen dan aanvankelijk berekend. Kanker heeft een grillig karakter & behandelplannen worden daar dan ook op aangepast.
- de rekening van A. Coli
waar de overige ziektekosten van betaald worden, zoals oa. reis- en verblijfskosten. Maar ook mijn immuumsysteembevorderende middelen zoals Flor Essence en lijnzaad(olie) voor t Budwigpapje, medicijnendoosjes, nieuwebijdehuidigesituatiepassendebh's, bijdrage huishoudelijke hulp CAK enz.) Alle extra kosten die ziekte- of liever gezegd, herstelgerelateerd zijn.
Deze bonnen worden momenteel in kaart gebracht van het afgelopen jaar, zodat ik kan melden wat de uitgaven daarvan zijn.
Het saldo van deze rekening bedraagt momenteel niet de 10.878,79. Dat is het totaal gedoneerde bedrag tot nu toe. Met de kosten eraf van het afgelopen half jaar, bedraagt het actuele saldo op 20-7 4.492,60.

De verwachting is dat ik in de loop van augustus een operatie aan de uitzaaiing in mijn schedel en mijn staartbeen krijg. Het kan zijn dat dit gebeurt in Duitsland, maar misschien ook in Libanon of Shanghai. Dr. Sass is momenteel mijn behandelplan & operatie aan het bespreken met een neurochirurg. Waarover later meer.
Er zit dus zeer waarschijnlijk een vliegticket aan te komen en verblijfskosten voor een week. Ook deze pot is dan bijna leeg.

Uw steun blijft dus hard nodig. Op beide rekeningen eigenlijk.
Misschien is het een idee een toekomstige gift te splitsen, naar beide rekeningen.

Hoedanook, ik zag dat er over de 30.000 pageviews zijn. Mensen die Onvermijdelijk Avontuur en/of No Guts No Glory een warm hart toedragen, wil ik dan ook vragen te blijven bemoedigen; geldgewijs initiatiefsgewijs of anders.

Want geloof me, het is HARD NODIG!!

Tot slot: een fijne, welverdiende vakantie aan ieder!





dinsdag 16 juli 2013

Veiling Onvermijdelijke Kunstwerken


Onvermijdelijk Kunstwerk

gemaakt door Floor Doing & Monique van Welzen

"Warme kleuren voor deze warme vrouw en haar kinderen. De sepia kleuren die ook de blog van Annemiek vullen. Hun wereld staat soms op de kop. Het leven krijgt een ander perspectief. Daarom kan het schilderij opgehangen worden zoals men wil.
We willen uitdrukken dat familie alles is. Dat de paden in het leven niet altijd egaal zijn. Daarom hebben we een palletmes gebruikt, die ook de 'hobbels' in het leven en dus de schilderij vormgeven.
Het is vaag bij de horizon. Omdat datgene wat er zich achter die horizon bevindt, niet altijd scherp is.
Getracht is het dynamische en het ondernemende van hen weer te geven. Ze laten zich niet voor "een gat" vangen. Ze blijven de zonnige kant zien.
Dit Onvermijdelijke Avontuur gaan ze aan. Annemiek, Moos & Babs, hand in hand!"
Aldus kunstenaressen Floor & Monique.
Het is acrylverf op schildersdoek en de afmetingen zijn 60 x 80 cm.
Het bod start op 100,-- euro.

Op woensdagavond 17 juli van 23.10 tot 23.45 wordt er een radiointerview uitgezonden op radio 5 in de rubriek Dichtbij Nederland *klik*. Ook benieuwd naar de drie pijlers waarop de Duitse artsen mijn behandeling op baseren, en naar alles wat ik tegenkom op mijn 'onvermijdelijk avontuur'? Luister dan op woensdagavond naar radio 5!

En... tromgeroffel....

 In dit radiointerview maak ik ook deze veiling bekend.

De veiling sluit na de zomervakantie op vrijdag 6 september. Degene die dan met het hoogste bod is gekomen is dan de eigenaar van dit prachtige kunstwerk. De opbrengsten komen volledig  ten goede aan de stichting No Guts No Glory *klik*. Deze stichting ondersteunt Annemiek in het betalen van de behandelingen.

Ook kan er een bod gedaan worden op het onvermijdelijke naaiwerk. Kijk hiervoor op onze pinterestsite *klik*. Op alles wat niet staat onder het kopje verkocht, ideeën of gereserveerd kan geboden worden. 

Reacties kunnen via het reactieveld onder dit bericht of via onvermijdelijkavontuur@gmail.com.

Wie komt er met een mooi startbod boven de 100 euro ???!!!


Schop onder de kont

Lieve achterban van Annemiek...

Ik, Natasja, schone zuster van Annemiek,  breek met toestemming :-), even in op het 'onvermijdelijk avontuur'. Omdat het nodig is. Om iedereen even wakker te schudden.

Afgelopen zaterdag hebben jullie bij HvN kunnen zien hoe hard de steun voor de behandelingen van Annemiek en voor No Guts No Glory *klik* nodig is.
Mocht je het gemist hebben,  hier *klik* kun je de uitzending terugzien (even doorspoelen naar 10 min 30). 

Misschien dat sommigen van jullie denken:  'die Annemiek, die zit daar lekker onder de vleugels van No Guts No Glory, alles is in kannen en kruiken, we kunnen achterover leunen...' niets is minder waar. No Guts No Glory doet haar uiterste best om Annemiek (en Corine *klik* ) bij te staan in het betalen van hun o zo nodige behandelingen.

Helaas bezit No Guts No Glory ook geen bodemloze put. Sterker nog… de bodem is in zicht. Bakken met geld blijven nodig! Jullie inzet om Annemiek te helpen blijft nodig.

De zomervakantie staat voor de deur. En het is ook heerlijk en zó nodig om even heerlijk achterover te kunnen leunen. Maar wat ik van jullie vraag… 

Als je in de vakantie even lekker achterover leunt, denk dan nog eens goed na over wat wij samen als achterban van Annemiek voor haar kunnen doen.

Allereerst. We weten dat heel veel mensen al ontzettend veel hebben gedaan. Zie ook de resultaten van de sponsoracties die Annemiek regelmatig gemeld heeft op dit blog. Annemiek is daar natuurlijk meer dan dankbaar voor. En ook ik merk dat het heel moeilijk vangen is in een vijver die eigenlijk is leeggevist: ook ik kan niet blijven vragen in mijn kringetje. Daarom zijn er nieuwe bronnen nodig. En samen kunnen we heel veel. Samen kunnen we grote acties gaan houden! Ik ben ervan overtuigd dat we allemaal over een talent bezitten dat we hiervoor kunnen inzetten. Ook jij!

Wat voorzetjes om jullie op weg te helpen?
-       Organiseer een ‘serious request avond’ in een plaatselijke kroeg, of trommel een paar goede betrokken vrienden op om een benefietavond te organiseren.
-        Biedt onder het mom van een ‘akkefietje voor een therapietje’ je diensten aan. Misschien ben je handig met snoeischaar en zaag, of met schuurpapier en verf, of met kinderen en huiswerk. De verdiensten kunnen ten goede komen aan de behandelingen. Of wie weet maak je heerlijke potjes jam die je kunt verkopen.
-        Misschien ben je handig met naald en draad of maak je graag andere mooie knutsel- of kunstwerken? We kunnen die gezamenlijk verkopen, of laat ze plaatsen in het ‘onvermijdelijke winkeltje' op onze pinterest site *klik*. (Hij begint al aardig leeg te raken, nieuwe voorraad is welkom).
-       Sponsor mij voor de DamtotDaploop op 22 september. Of organiseer zelf een sponsorloop/fietstocht/spinningmarathon/etc.
-        Koop zo’n geweldig No Guts No Glory (hardloop)shirt, ga rondjes rennen op plekken waar heel veel mensen zijn, en laat iederen weten dat No Guts No Glory bestaat. Of koop zo’n hip polsbandje. Ze hebben ook hoodies en superstoere rompers met het No Guts No Glory logo. Ze zijn te bestellen bij NGNGmerchandise@gmail.com
-       Ga een rondje door je huis. Organiseer met alles wat overbodig is een garagesale of kofferbaksale. En als dat te ingewikkeld is is er ook nog marktplaats.
-        Vraag de plaatselijke rotary of lions of zij je evenement kunnen steunen, bel de kranten en radiostations om aandacht te geven aan je evenement. 
-      Of….
-       Vul het zelf maar in… jullie heb zelf vast betere en grotere ideeën dan ik.
- En dit alles natuurlijk in een zo groot mogelijke opzet :-).





(Ik zoek nog een plaatje van de romper en de hoodie. Iemand?) 

Het lijken misschien druppeltjes op een gloeiende plaat, maar met zijn allen gaan wij gewoon die plaat verzuipen!

Zonder onze steun lukt het niet. Zonder onze acties komt er geen geld in de pot. Zonder ons kan Annemiek niet gaan voor de behandelingen die zij nodig heeft. Zonder onze inzet nemen de zorgen over de behandelkosten voor Annemiek toe en kan Annemiek zich niet richten op haar lijf, op het herstel, en simpelweg op overeind blijven. Annemiek heeft zorgen genoeg. Geld zou issue mogen zijn!  Zij heeft haar energie zo ontzettend hard voor al het andere en al het moois in haar leven nodig!  

O, en nog één ding. 

Denk na over het volgende als je iets verzint. Misschien lijken je plannen te groot. Maar we hebben elkaar. Vorig jaar, met de marathonactie had ik dit plaatje op mijn netvlies zitten. En het hielp om niet bang te zijn voor wat er op me af kwam.



Heb je ideeën? Laat het ons weten in reactie onder dit bericht of via onvermijdelijkavontuur@gmail.com. Dan gaan we als we terug zijn van vakantie knallen!

Lieve groetjes, Natasja Coli.




donderdag 11 juli 2013

Ode aan Keessie & zn Sunshineband

Keessie.
En zijn sunshineband.
Want dat is wat je bent, Jela, lieve schat. Je bent een compleet orkest. In je eentje.
En wat is kees daar gelukkig mee. En terecht.
 
Keessie, fijne stoere bink op je fietsie.
Keesie met je ooit zo warrige koppie haar.
Ik heb je altijd al het allerknapste broertje van Stan Laurel gevonden.
Niet omdat je op m leek, maar omdat je hetzelfde gebaar had als je aan je kop krabte tijdens het nadenken.
 
Waar begin ik  nou met afscheid nemen. Als ik dat helemaal niet wil?
 Ik wil gewoon nog ff tegen je aan praten. Gewoon, over momenten.
 
1999
Keessie, zit op de jongerengroep na een gedoetje plots Deboortje op je nek. Met wat van jouw haar in haar hand.Zeldzaam. Want die grietjes op de groep blijven altijd gek op jou. Ook op Edje trouwens.
En je blijft integer met die gastjes, die hier & daar zo enorm met ons allemaal aan de haal gaan.
Je kennis over geschiedenis. Zoals de de slag om Nieuwpoort uit je losse pols schudt. 

1492 Columbus. 2e wereldoorlog. je weet veel. En deelt het graag.
En je vriendengroep waar je altijd wel weer iets geinigs mee hebt. Heerlijk met Astrid en je vrienden, genieten, lol hebben. 

En je allemachtigeprachtige kinderen.
 
2009
De kunstdagen op Goeree. In welke schuur van het achterstraatje zijn we ook alweer zo bezopen geworden? Dat ik alvast onder de statafel ging zitten voor ik er onder gedronken werd door je?
Onze gesprekken die avond, Keessie, gingen natuurlijk nergens over. 

Maar hoe heerlijk is om te genieten van het leven, omdat het zo simpel kan zijn?
 
2011
Hoe gaat het Keessie, vraag ik bij op het terras in Goeree. Niet zo goed, Miekie.
Mijn meisje is verdrietig en daarom ben ik het ook.
We kijken elkaar even aan. Echt waar keessie?
Ongelofelijk, zeg ik. Wat moet je veel van haar houden om zelf verdrietig te zijn, wanneer zij dat is.
Dat doe ik Miekie. Dat doe ik ook echt.
 
2012
We komen elkaar bij het bloedprikken tegen in Dirksland.
Keessie, fijne pretletter van me. Dat jij je haar nog hebt?
Ik vergelijk mn kale kop met de jouw haardos. Ja, tis niet uitgevallen. Ongelofelijk.
Wat een gedoe toch, Kees.
Nou, zou liever gaan fietsen Miek, dat zou beter wezen.
 
2013
Januari. Ik lig in quarantaine. Met wat gedoe. En voel me allejezus beroerd & eenzaam.
Ik sms je, want wie weet ben je wel in de buurt.
Je smst terug. Je hebt net je chemo kuur gehad. En voelt je ook beroerd.
Een paar uur later komt daar geen blauw verklede smurf mn kamer in, maar een lopend petje.
Met jou eronder. Keessie!! Doe toch een mondkappie op, man!

Neent, dat heit geen zin vrouwe. Zitten we dan. 
Een half uur lang te vloeken, te lachen en stil te wezen.
Heere Heere, wat snappen we elkaar.


2013
Maart. Ik kom bij jullie langs. Vertel je over mn blog en over de plannen voor de Kale van Dale deel 1 en andere internetavonturen.We lachen ons nog bijna dood ook. Behalve de hazewindhond. Die fijne tornado.

2013

3 weken geleden.
Na mn botinfuus, jat ik een bloem uit de tuin bij Dirksland. ik heb gehoord dat je in Calando bent. Onderweg kom ik je Sunshineband tegen. Keb een mooi blompie voor Keessie. 
Met een stralende lach kom ik je kamer binnen. Wil ik je leven komen brengen. Houden. Als t ff kan.
Trap ik mn schoenen uit en onder het mom van 'toch nog es lekker de koffer met je induiken' kruip ik naast je. Jela op de stoel. Stil. Kijkend. liefdevol.
We lachen wat, praten over Duitsland, we zwijgen, we slapen even.
Je slaapt als ik weg ga. Ik wil je niet wakker maken.
Ik aai je met mn hand net boven je lichaam.  Je word toch ff wakker.
Dag lieve schat, zeg ik jou. 

Dag lieve schat, zeg ik tegen je Jela.
 
En dan nu. Afscheid. Ik wil het niet. Mag ik het overslaan? Alsjeblieft?
Maar als ik Jela zie, je kinderen en je dierbaren Keessie, weet ik dat het On-ont-koom-baar is.
Het beste van jou zit in hen. Zij dragen je, zoals je hen gedragen hebt. In het hart waarmee je hen hebt liefgehad.
 
En vraag ik me af Keessie, waar je nu bent
Ben je al aanbeland bij de cursus regenbogen bouwen voor beginners?
Of ben je al bij de cursus Vlinder in Wording aanbeland?
Zo n mooie grote witte vlinder, Kees. 
Zo eentje waarvoor we van de fiets afstappen om m van dichtbij te zien. Omdat we weten dat jij dat bent.

En nog even kunnen genieten van t goeie.



      Foto: Eva van der Weide


Te grote storm

Zit ik er zomaar heen.
Mijn lijf door de intensieve behandelingen van de afgelopen drie weken kei- & keihard aan het werk.
6-7 uur aan het infuus per dag (zie blogs behandelingen).
Ik heb veel gelachen, maar ook verbijsterd tot de ontdekking gekomen dat de uitstralingspijn in mn kop en ribben van de afgelopen maanden vooralsnog niets met de kanker te maken blijkt te hebben. Maar met mijn verschoven schedelplaten & wervels. Slik ik morfine tegen een verkeerde conclusietrekking?? Wtf?! Heb ik zoveel heimwee naar mijn kids gehad. Na een jaar de balans opgemaakt welke warme dekens er daadwerkelijk zijn overgebleven. Heb ik hartzeer om de afhakers en op de laatste behandeldag hoor ik in 2 uur tijd dat lotgenootje Keessie is overleden en dat de pot bij No Guts No Glory nagenoeg op blijkt. Ik voel me machteloos, krachteloos & überverdrietig.
Krijg mn koffers amper ingepakt op vrijdag en hoe ik ze in de auto moet zetten, weet ik al helemaal niet meer.
Huilend bel ik mn moedertje. Samen met de andere oma, komen ze me halen in Gronau.
Down & out.
Te vermoeid om nog een noodblog te schrijven.
Dan kan de titel alleen nog maar zijn: 
HELP DAN TOCH!?! 
GELD OF MN LEVEN!!!!
Hoe Fucking Gênant is dat?! In ons eigen klotezorgstelsel?! Godverdomme.
Wil ik aan de chemo die -pak m beet- 50.000,-- kost, wat me zeer ws. zieker maakt, dan kan ik morgen terecht. Wil ik een groter aanbod van behandelingen, een andere kans op beter & sterker, kan ik t bekijken in medisch Nederland.
Zoek t maar uit, mevrouwtje.. Protocollen hier & daar, behoudendheid zus & zo.
Steek t ff lekker in uw protocollaire farmareet.
Ik zoek geen mensen die 'gewoon' hun werk doen.
Ik heb mensen nodig die hun uiterste best voor me doen. Omdat mn situatie dat vraagt!
Dat maakt me geen lastige patiënt. Alleen omdat ik gefocust ben op herstel!
Ben zo ontzettend moe. Ik weet het niet meer.
Echt niet.

Een jaar lang mijn kop 'so sane' mogelijk kunnen houden, maar nou heb ik het gevoel dat het echt ff op is.
En ondanks enkele consequente vriendendekens om me heen, valt de strijd me nu te zwaar en is deze storm te groot. Heb ik vanaf gistermiddag tot vanochtend 17 uur geslapen, met n tussenstoppie in de nacht.
Heeft de Shamrock Inn in Hellevoetsluis me hun locatie gratis aangeboden en heeft de dochter van Oma Romijn aangegeven misschien nog wel wat lokale levensliedzangers & zangeressen te kunnen regelen.
Wat geweldig zou zijn, maar ik heb de fut niet om zelf te organiseren & te regelen. K val nog net niet om.
Mijn liefste vrienden hebben het afgelopen jaar al meerdere initiatieven ontplooit. Maar kunnen niet met de pet bij dezelfde mensen langs blijven gaan.
Ik moet me van mezelf -alweer- herpakken. Mijn benodigde bedrag per jaar van 20.000,-- naar 30.000,-- opkrikken, omdat dat realistischer is.
Met de kinderen bij hun vader, is het enige behoefte die ik overblijft: slapen, slapen & nog es zzz....
Want tijdens het slapen hoef ik niet te huilen, te stressen, te heimweeën, te machtelozen & te hartzeren.

Me zo voelen en dan nu net..
Krijg ik een telefoontje van Ellen Gerritsen, OpperTopper van No Guts No Glory, dat ze met haar noodblog de aandacht heeft getrokken van Hart van Nederland.
En dus as. zaterdagavond een item van No Guts No Glory in Hart van Nederland.
Gaan we knallen met hen, met de blog Onvermijdelijk Avontuur & natuurlijk die van Corine Om het Lijf Geschreven.
En volgende week woensdag ook nog een interview bij Nederland Dichtbij op Radio 5 van 23.10 - 23.45 uur.

Maar is nu.. nu zijn mijn tranen om Keessie & zijn Sunshineband nog niet opgedroogd.
Gisteren ben je begraven. En heb ik nog even tegen jou & je bruid & alle lieven, aangepraat.
Deze woorden tezamen in mijn volgende Ode aan jou: Keessie & zn Sunshineband.


maandag 1 juli 2013

Hiep, Hiep alsnog aandacht voor dit initiatief!

Saphira, een schoolgenootje van mijn zoontje Moos, heeft hier de afgelopen maand de media mee behaald.
Verderop in de maand een Onvermijdelijke Tussenstand & Initiatieven!


                                                 Groot Hellevoet 5-6-2013.

Ben ik zo ontzettend trots op deze rots Saphira van Nieuwenhoven uit Hellevoetsluis.
Zo klein, maar groots in haar initiatief. Dit wordt een wereldverbeteraar. Mark my words!