Foto: Arjo van der Graaff - juni 2012

OVER MIJ

Heb ik mijn leven net zo lekker op orde, ziet mijn lijf er holadiejee okee uit, wordt er eind april 2012 borstkanker geconstateerd.
En niet zo'n klein beetje ook.

Een borstamputatie & twee chemo's later, wordt in juli de diagnose gesteld.
Uitzaaiingen in de botten: schedel, nek, rug, ribben & bekken. Ongeneeslijk wordt gezegd.
Maar dat zullen we nog wel eens zien.
Mijn leven en mijn kinderen zijn me te lief.

Begin augustus ben ik -naast de reguliere behandeling in Nederland- aanvullende & bewezen therapieën in Duitsland gaan volgen. Deze behandelingen worden nagenoeg niet vergoed door mijn zorgverzekeraar. En bungelt er dus een ongezellig prijskaartje aan mijn pols.

And that just makes me a chick on a mission. Leuren met Leed. Om geld te genereren voor alle extra ziektekosten, waaronder niet vergoede behandelingen in het buitenland en reis- & verblijfskosten. Volgens mijn berekeningen ca. 30.000,-- euri op jaarbasis.

Sinds april 2013 ben ik begunstigde van de Stichting No Guts No Glory.
Deze stichting heeft KEIHARD geld nodig om mij financieel te kunnen ondersteunen met de behandelkosten. En daarnáást blijven er helaas nog eens genoeg kosten over die ik niet alleen kan opbrengen.

Tragisch is de diagnose "ongeneeslijk". Maar dat woord heb ik inmiddels het raam uitgeflikkerd. Dat woord maakt een mens pas echt doodziek. Hilarisch is wat ik er van probeer te maken.

Volledige focus op herstel.
Against all odds? Misschien. Maar ik denk van niet. No Guts, No Glory!

Inspirerend is dit lichamelijke gedoe wel. Ondanks de heftigheid van alles, heeft mijn tumor last van humor. En ben ik in februari 2013 deze blog gestart. Wat lach & beklag hier, wat rauw & rouw daar. Alles hieraan is ultiem & intiem, hartverscheurend & hartverwarmend.
Het leven is tragisch hilarisch en omarm ik het intens. En zo af & toe spuug ik het vol op de bek.

- Doe mee en deel deze blog binnen je netwerk
- Verzin initiatieven, groot/klein: alles helpt!
- Doe & doneer -in welke vorm dan ook- want we hebben al het KEIHARDE geld & bemoedigingen nodig!

Ik beleef een avontuur waar ik niet voor heb gekozen. Maar als het dan toch moét..hoppa! Knapzak over de schouder & gáán. Kom dan ook maar door met dat Onvermijdelijke Avontuur!


Copyright © 2013. All rights reserved.


dinsdag 20 augustus 2013

Brief aan Babs & Moos & De Toekomst

Gisteravond lag ik dan in m'n ziekenhuisbedje, na een maand vol ernstige pijnen. Bloggen e.d. niet meer mogelijk. Ambulance onontkomelijk.
Ik wil t es ff hebben over u, mevr/hr van de Toekomst en u daarbij recht in de ogen aanschrijvend.
Want t gaat hier wel ff om m'n Ultieme Goudklompjes & Dito Toekomst..

Weet u, verdoofd van de pijnstillers een dag na opname, om 21.00 uur van de neuroloog horen dat uit de MRI & thorax van die dag blijkt dat m'n nek & rug vol kanker blijken te zitten, maakt me door de Ultiemewoodstockstonedheid niet eens verdrietig. Wel verward.
Omdat ik 6 weken gelee uit Bottrop nog mijn eigen scan gezien heb in Duitsland, waarbij die dokter mijn wervelkolom op t beeld toverde & aanwees dat mijn ruggewervels kankervrij bleken. En praktisch tzelfde positieve beeld liet zien van mn scan uit april jl.
Maar.. wel verward dus.
Ik heb besloten de diagnose pas voor waar aan te nemen, als al die scans uit Nederland & Duitsland door m'n dokteren in Nederland beoordeeld zijn en dat is nu nog niet gebeurd.
En diezelfde scans ook in Duitsland door de dokteren daar beoordeeld zijn.
Ik ga alleen voor eenduidigheid van diagnose. Want hier zit in 1 maand tijd plots zo'n afslag in, dat ik t wil kunnen duiden.
De helft van mn bloeduitslagen van mn laatste bloedtest waren deze week binnen gekomen bij mijn duitse behandelaar Wieger Rekker. Hem bellend vanuit t ziekenhuis vertelde hij dat er in mn bloedwaarden geen noemenswaardige veranderingen waren.
Het zijn tegenstrijdigen berichten. Noem me eigengereid (interesseert me geen hol), ik noem het common sense.
Tegenstrijdigheid mag op basis van dezelfde scans & foto's eenvoudigweg niet voorkomen.
En dat sluit ik op deze manier dus uit.

Gisteravond kon ik niet slapen. Een massief gevoel van onrust, geen malen. Maar onrust met een dichtheid waaruit niet te ontsnappen viel.
Meestal stel ik mezelf de vraag wat de onrust mij nou precies wil zeggen.
Verdriet, hoorde ik terug.
Waarover dan?
Massief verdriet voor & over klein blond & blond.
En daar kwamen ze hoor die innerlijke tsunami met zwaar geschut. De dichtheid, destructie en massiviteit van tranen, zwembaden ter grootte van tientallen voetbalvelden. Loopgraven vol en voetbalvelden gevuld met kanonnen van tranen. Die tegelijkertijd werden afgeschoten.

Een osteopaat uit Barendrecht vroeg me vorige week wat mijn doel was in mijn leven.
Ik antwoordde: een geliefd gerimpeld oud besje die belletje trekt.
Maar t belangrijkste was ik vergeten.
En dus mevr/hr van de Toekomst, daar komtie:
Ik wil Babs op haar klassenavond zien slijpen, zelf voyeurend vanachter de deur.
N half uur voor einde van t feest m'n auto stiekem parkeren, om n glimp van haar op te vangen. In haar prille vrouwelijkheid. Ik wil haar zien charmeren met haar lange wimpers.
Moos wil ik beter zien worden met skateboarden. Gelukkig wil ik hem zien zijn, als hij na volharding toch dat ene boardkunstje kan.
Hem bemoedigen te vertrouwen op z'n innerlijke kracht om al springend zijn skateboard te laten omrollen. Of zo gezellig op de zijkant van z'n board neerkomt.

Ik wil Babs trots zien blijven op haar eigen wijze manier van zijn. En dat ze het behoudt, juist als t beproefd wordt.
Dat ze groepsdruk ervaart en toch haar eigen keuzes durft te maken.
Moossie leren omgaan met enigzins zo integer mogelijk in het scoren van de liefde. Dat hij zijn charme ontdekt & t in goede banen leidt. Want ik vrees dattie er nog mee weg zou komen ook alstie hier & daar n beetje overpopi gaat lopen playen. Dattie stevige wijffies tegenkomt die dat helemaal niet gaan pikken.
Ik wil m zien blozen bij zijn eerste verliefdheid. Maar tot die tijd wil ik m troostkussen geven als hij is gevallen bij n niet gelukt acrobatenkunstje. Dattie t nog lang fijn vindt om op m'n schoot zijn
toetje op te eten.

Ik wil zien hoe Babs opgroeit met haar normen & waarden & voorgenomen piercings. Driemaal trouwens.
Ik wil meemaken waar & hoe ze werkt, wat haar arbeidsethos is & of ze collegiaal is. Meemaken hoe ze verraad & geroddel doorstaat en voelt hoe t is als ze zich daar zelf toe verleidt voelt.
Dat Moos ervaart hoe ontdekken voelt, op allerlei gebied. Dat proberen leren is & zelfkennis tegelijk.
Ik wil met Babs haar ongetwijfeld ordinaire blingbling pumps kopen en t ruisen horen van haar mooie avondjurk, als ze serieus n chique avondje uitgaat. Met dat onweerstaanbare loshangende lokje langs haar gezicht, wat ze achteloos charmant aber doch zinloos achter haar oor strijkt.
En als ze thuiskomt, zal ik wakker zijn, haar bij me op bed laten zitten en vragen of ze t fijn heeft gehad, of de avond haar blij heeft gemaakt. Samen nog n wijntje doen als t ff kan.
Zien hoe Moos genereus kan blijven delen, ook alstie groter is. Oftie het ook kan, als hij iemand wat minder aardig vindt.
Ik wil Moos ademloos bekijken als hij van zijn lang gespaarde geld & uitgesteld verlangen ein-de-lijk koopt wat hij dolgraag wil. En geen scheurijzer die m in 0 tot 10 seconden met 180 km. per uur hem voor t leven zal kunnen bezeren. Hopend dat een gezellig snorscooterje cool genoeg zal zijn voor m.

Ik wil ontdekken of m'n kinderen eerlijk durven zijn, op de momenten dat t moeilijk wordt. Als er consequenties aan verbonden zijn. Eerlijk zijn over makkelijke dingen, is een koud kunstje. Maar dat ze recht uit hun hart durven te spreken, omdat eerlijkheid met beschaving te maken heeft. En dat is wat je doet of laat als niemand kijkt.
Dat ze leren dat integriteit & eerlijk niet gestoeld zijn op de mening van anderen, maar op je eigen daadkracht. Ook als t de rest van de wereld niet bevalt.
Ik wil gênant hard klappen & op de stoel staan joelen als ze hun diploma's ophalen.

Ik wil Babs & Moos leren incasseren dat liefde niet voor eeuwig hoeft te zijn, dat ik ze niet veroordeel in hun keuzes. Zelfs als ik t voor m'n neus zie voltrekken. Als het eind van de liefde zich aandient, ik thee voor ze zal zetten. Op m'n bank of in mn bed zal laten slapen met n warme deken, zonder teveel gepraat, maar dat ik hun m'n huis als baarmoeder aanbiedt om in te herstellen. Veilig kan laten herstellen.
Lepeltjelepeltje met hen zal liggen to get them through the night.
Dat ik Moossie wil leren de deur open te houden voor een vrouw. Haar liefdevol behandelt, aanhoort, omdat oplossingen niet altijd hoeven. Gehoord worden wel. Ik wil m'n kinderen geliefd zien worden als ik hun geliefdes aanschouw. Hun geliefdes in het voorbij gaan even zijn of haar nek kussen, de arm strelen, een liefdevolle blik.

En als ze dan overtuigd zijn van jarenlange liefde, hun vader & ik met onze eigen geliefden, ik op m'n mooist op m'n stilst jankend, jullie ontroerd het ja-woord zien gevend.
Of niet. Omdat je t jawoord lekker samen wilt doen. Met ons erbij of niet. Als je maar verantwoordelijkheid durft te nemen voor wat je vindt, voelt & handelt. Dat de persoon van wie je houdt, man, vrouw, elk kleurenrijkdom: dat t allemaal goed is.

Dat ik met mn kleinkinderen naar t strand kan gaan met een belachelijk zonnehoedje, klotsende knieen & wat verslapte benen. En te lang op t strand zal blijven omdat n thermoskan goed genoeg is voor wat soep. Zelfgebakken pannenkoeken in de aluminiumfolie & een bus poedersuiker onder m'n arm.
Marshmallows roosteren boven n eenpersoonsbbqtje.
Dat ik op door pappa Moos & mamma Babs op hun matje geroepen wordt, omdat ik ze te laat thuisbreng.
En dat hun 'begrijpjijdatnoublik?' naar hun geliefde dan van korte duur zal zijn. Dat m'n kinderen zich op die leeftijd niet meer schamen als ik ze meevraag naar de lokale kroeg.

Als Babs ooit bevalt of Moos vader wordt, ik op n kalme wijze op de stille achtergrond in de buurt mag zijn.
Dat m'n kinderen vrijheid in hoofd & hart waarderen & opzoeken, omdat dat onbetaalbaar is.
Tis n keuze. En dat ze dat ten volle vatten.
Dat ze samen met hun kinderen op balkon gaan slapen of lekker op t platte dak, als t 's nachts ook nog lekker warm is. Dat ze t avontuur opzoeken om in hun woonkamer met een wasrek een megatent te bouwen & chips en limo in die tent mogen knoeien.

En dat ze vanuit de grond van hun tenen mogen roepen wat n hekel ze aan me hebben. Lekker hard.
Dat ze zich veilig genoeg  bij mij voelen om hun lelijke kant te tonen, omdat ze durven te vertrouwen dat ik ze niet zal afwijzen. Ik geef ze waarschijnlijk groot gelijk.
Mijn kinderen afleveren in de voltooid toekomstige tijd.

Ik wil bij alle medische handelingen van m'n kinderen & kleinkinderen zijn, zolang ze mij erbij nodig hebben en niet weglopen als hun lijden te groot wordt, ik zal me over de mijne zetten en pas 's avonds toegeven aan m'n eigen schrik.
En last but not least, belletje trekken als een gerimpeld oud besje, op m'n zeventigste.

Ziet u, mevr/heer toekomst, ik maak de komende 24 jaar deel uit van uw toekomst.
En dit is nog maar n fractie van de belevenissen die me staan te wachten.

Ik wil dit op deze manier zo delen.
Omdat m'n hand uitsteken in m'n darkest hours, zoveel moed van mij vraagt. Ik ben doodsbang dattie niet vastgepakt wordt.
En dus voelt t opschrijven nog veiliger om mn voornemens, moetens, zullens, zallens toe te vertrouwen als open brief aan mijn kinderen & aan u, de toekomst die dit mogelijk zal maken.

En geef me es ongelijk.

22 opmerkingen:

  1. Wat is dit nou??? Lieve lieve Annemiek, net onze vakantie afgelopen, en lees ik dit! Ik mag niet vloeken. Maar gvd zeg. Hoe graag zou ik je je nu op dit moment een warme knuffel willen geven! Niet omdat het kan maar omdat het moet! meid wat geweldig geschreven en wat een moed om dit te kunnen schrijven. Als moeder zijnde bezorgd dit mij koude rillingen. Ben er verdrietig om, verdriet om te weten dat jij een hele moeilijke maand achter de rug hebt. Met onnoemlijk veel pijn zorgen en verdriet. Mag ik je zeggen dat ik geen woorden meer weet te vinden. Om heel eerlijk te zijn, ik heb wat traantjes gelaten net. Traantjes om een lieve warme vrouw. jij!!!

    Xxxx en een liefdevolle warme knuffel.

    Maritsa

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Jeeeee Annemiek...wat een stuk weer!
    xx

    BeantwoordenVerwijderen
  3. wat vreselijk mooi , vol gevoel en emotie geschreven. het raakt me heel diep, Annemiek. veel liefs José

    BeantwoordenVerwijderen
  4. O Annemiek, wat bewonder ik je toch en wat gun ik je het leven en een prachtige toekomst met je kinderen. Lieve groet, je naamgenoot annemiek

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Lieve Annemiek, wat bewonder ik je toch en wat gun ik je het leven en een prachtige toekomst met je kinderen. Houd vol, lieve groet van je naamgenote Annemiek

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Diep respect, mooi geschreven, maar meid wat een ellende
    Heel veel sterkte, ik omarm je.
    XXX
    Marina van Antwerpen

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Hallo Annemiek,
    wat liefdevol is dit geschreven.
    Ben sinds een paar weken een volger van je blog.
    Sommige van jouw wensen had ik rond 2000 ook, hoop dat ze voor jouw ook kunnen uitkomen.

    Heel veel sterkte
    Yvonne
    vriendin van Yvonne Blaauw

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Ik werd er even helemaal stil van en moest toch ook een traantje laten....wat ontroerend om te lezen! Sterkte Annemiek! Liefs van Lieve

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Wat een (h)eerlijk TOPWUUF bende toch...confronterend om de woorden te lezen...toch zoveel onderliggende kracht die uit deze brief spreekt...'geluk komt niet in voordeelverpakking, alleen in kleine dagelijkse porties'...jij haalt de aangeboden dagelijkse hoeveelheid meer dan veel uit je kids...WOW wat een (h)eerlijk TOPWUUF bende toch!!

    Liefs en een hele dikke knuf van Sabine

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Kippenvel en janken. En geen woorden....

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Pfff , beste Annemiek, ik ken je helaas niet , maar hoorde afgelopen zaterdag van je verhaal en ben op zoek gegaan naar meer info, nou die info heb ik gekregen!? Vind het onwijs knap hoe je zaken omschrijft en verwoord en neem m'n pet diep , diep voor je af en maak een zeer respectvolle buiging, verder ga ik eens kijken , hoe ik op welke manier en hoe klein dan ook ik bij kan dragen om je leed enigszins te kunnen verzachten en proberen bij te dragen aan al hetgeen je in de toekomst nog zou willen doen! heel veel sterkte !!!

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Het is Kermis in de hel

    Jammer maar helaas, je hebt aan het verkeerde touwtje getrokken.
    Opeens zit je er in en is ontsnappen bijna onmogelijk,
    de caroushel van leven of dood, kaartjes zijn niet te koop, altijd prijs.
    Je bent de mooiste roos van de schiettent, de zoetste zuurstok in het suikerweb,
    desondanks word je niets ontziend bewerkt door de medici(niet) van het spookhuis.
    Strijdlustig klamp je je vast aan het beste paard,
    hoop en teleurstelling volgen elkaar in razend tempo op.
    Woede en verdriet zijn de reuzeratten van het avonduur,
    afgewisseld door angst en twijfel, zit je nog wel op het goede paard?
    Verwarring wordt uitgezaaid en groeit bijna uit tot paniek
    Hou dat paard goed vast, iets beters is er niet!
    Maar er zijn ook momenten van geluk en blijdschap en tranen van het lachen,
    echter zorgeloos heeft een heel andere betekenis gekregen.
    Alleen de waarzegger weet hoelang de rit nog duurt,
    de rem is er af maar de stekker er uit halen is geen optie.
    Wij steken met zijn allen onze handen voor je uit en moedigen je aan "hou vol!"
    en trekken overal zo hard mogelijk voor je aan de bel
    Samen met je helden ben je niet alleen
    het regent nog wel even terwijl de zon schijnt

    liefs Yvonne

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Wat ontzettend raak, knap en verdrietig. Ik vind jullie sterk! Liefs Azahara

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Jeetje, sprakeloos ben ik ervan.
    Hier krijg je mij klein mee.
    Wel een extra motivatie voor mijn sponsorloop, want die moet extra geld opbrengen.
    Helemaal voor jou en je toekomst en dan kom je bij mij maar belletje trekken.

    XXX

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Jeetje, sprakeloos ben ik ervan.
    Hier krijg je mij klein mee.
    Wel een extra motivatie voor mijn sponsorloop, want die moet extra geld opbrengen.
    Helemaal voor jou en je toekomst en dan kom je bij mij maar belletje trekken.

    XXX

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Hier ben ik stil van en wordt nu extra gemotiveerd om mijn sponsorloop goed af te ronden.
    En dan mag je bij mij belletje komen trekken.

    You go girl

    XXX

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Hoi, ik zag je berichtje bij mijn tante.
    Zelf heb ik ook kanker verleden jaar borstkanker 6 chemos gehad en 31 bestralingen.
    Dit jaar ging het zo goed zo voelde ik me ook tot de uitslag botkanker in rug ribben en bekken ongeneeslijk.
    Nu weer kanker in mijn benen buiten de pijn waar ik nu bestralingen voor ga krijgen voel ik me goed.
    Ben gelukkig heel positief ingesteld en geniet van elke dag, ik heb chemo,s geweigerd het rekt mijn leven niet waarom doodziek zijn.
    Wat voor behandeling is dat in Duitsland?

    BeantwoordenVerwijderen
  18. en nu alleen nog stilte en herinneringen vol emotie. En de nooit te beantwoorden vraag waarom moest dit jou overkomen.
    In gedachte bij je tussen de sterren................

    BeantwoordenVerwijderen
  19. Rust zacht, mooie, dappere vrouw. Je hebt geen idee hoeveel mensen je hebt geraakt, bemoedigd en geinspireerd met dit persoonlijke en intieme blog. En wat nog het allermooiste en allerbelangrijkste is: Babs en Moos kunnen jouw woorden altijd teruglezen en ze zullen weten wat voor prachtige vrouw jij was en welke wensen en verlangens je voor hen had en bovenal trots zijn dat zij jou mama mogen noemen.

    BeantwoordenVerwijderen