Dwars Doorheen & Overheen

Wát 'n gedoe. Bah!
Hoe ellendig kan een mens zich voelen, zeg.
Thuiskomen na behandelgedoe, kinderen ziek en bij de eerstedebesteknuffel, zelf ook down & out.
Nog een gratis hyperthermietje en wat af & aan jankerij van een week er achter aan.
Ik weet 't zeker, het enige leuke aan een dip is de saus.

Maar goed. Nieuwe ronde, nieuwe kansen.
En pak ik het nog ff op bij Surprise Saturday van twee weken geleden.

Sinds een jaar of wat hebben we jaarlijks een zwaan-kleef-aan-weekend.
Een vast kluppie meiden en dan eens per jaar daar weer de vakantievriendin, overbuurvrouw, achternicht en collega van mee. Dan krijg je een nogal uh.. onorthodox zooitje bij elkaar.
Van een Diortypje tot een dwangneurootje, een spinnevrouwtje tot aan een poezenmoedertje en van een Marilyn Monroe & tot aan een flying object met de zachte G.
We hebben de leukste huizen gehad: kasteelwoning, boshutje, spookboerderij, name it.
Ze zeggen weleens dat wijven onder elkaar niet te harden zijn. Nou.. geef ze wijn, drop & shop enne.. geen centje pijn hoor.
Dat zwaan-kleef-aan-weekend is er het laatste jaar niet meer van gekomen.

Tot ik deze Surprise Saturday bij Dudok Rotterdam binnen gebonjourd werd.
Daar zaten ze keurig opgedoft op m'n blozende koortswangen te wachten.
Een goed weerzien. Ontroerend ook.
Met een volgestort hart van herinneringen kreeg ik een lantaarntje mee. Voor de duistere momenten, volgestort met centjes.
Een Merci Beaucoup & Au Revoir aan deze meisjes.

O.. en dan hebben we ook nog de Tietenklup. Dit kluppie bestaat uit een paar overjarige, haarvervende, snorwaxende aber doch galante dames. Eens in de maand eten we bij elkaar. We lachen te hard, eten teveel & drinken ons overdadig de drie gangen door. Altijd goed, al was ik daar deze week maar een uurtje bij.
Vorig jaar hebben we op de avond voor mijn borstamputatie nog een fotoshoot gedaan. Dat was me een momentje. We hadden nog even de roekeloze gedachte om onze tieten flashen tijdens een lokale voetbalbekerwedstrijd. Maar toen we de net gemaakte foto's bekeken, bleek het einde van de wereld dichterbij dan ons lief was. En hebben we unaniem besloten de wereld dit extra leed te besparen.

Verder gesproken met mijn oncoloog. Na juli 2012 krijg ik nu dan toch eindelijk een botscan, echo en nog een fijn bloedprikkerijtje. Het zal de eerdere berichten vanuit Duisland moeten gaan bevestigen.

Voor wat de initiatieven betreft, social media heeft ons inmiddels in de lokale media gebracht. Morgenochtend komt RTV Rijnmond draaien voor een achtergrond verhaal in aanloop naar de Marathon toe. Heeft de heer Gerco Don Juan een mooie Contikibus & chauffeur beschikbaar gesteld voor de Kidsrun as. zaterdag in Rotterdam.
Is het Onvermijdelijke Kunstwerk van Floor & Monique af. Deze zal deze week gepost worden op mijn blog.
En... kwam er een jongetje bij de tandarts in Bergen op Zoom. Bij de tandarts van Natasja met een envelopje voor het goede doel.
Zat ik deze twee weken niet te janken van ellende, dan was het wel van ontroering.

Er komt nog een fijne tussenstand van de donaties aan en ook het Verlossende Woord of ik -zolang het nodig is- financieel mag schuilen bij een stichting. Dat van alle extra kosten, in ieder geval mijn rekeningen in Duitsland betaald kunnen worden.
Een week met de laatste spullen klaarmakend voor de verkoop en de laatste voorbereidende marathonkilometers voor Natasja.

Mezelf met m'n restkoorts gisteravond van de bank afgeduwd en m'n loopschoenen aangevloekt.
Ik moest weten hoe groot mijn conditionele setback was, na deze twee kloteweken.
55 minuten joggen. In the pocket. Dit gaan we fiksen.

De komende week moet alles samen komen.
Dwars Doorheen & Overheen.