Ode aan Keessie & zn Sunshineband

Keessie.
En zijn sunshineband.
Want dat is wat je bent, Jela, lieve schat. Je bent een compleet orkest. In je eentje.
En wat is kees daar gelukkig mee. En terecht.
 
Keessie, fijne stoere bink op je fietsie.
Keesie met je ooit zo warrige koppie haar.
Ik heb je altijd al het allerknapste broertje van Stan Laurel gevonden.
Niet omdat je op m leek, maar omdat je hetzelfde gebaar had als je aan je kop krabte tijdens het nadenken.
 
Waar begin ik  nou met afscheid nemen. Als ik dat helemaal niet wil?
 Ik wil gewoon nog ff tegen je aan praten. Gewoon, over momenten.
 
1999
Keessie, zit op de jongerengroep na een gedoetje plots Deboortje op je nek. Met wat van jouw haar in haar hand.Zeldzaam. Want die grietjes op de groep blijven altijd gek op jou. Ook op Edje trouwens.
En je blijft integer met die gastjes, die hier & daar zo enorm met ons allemaal aan de haal gaan.
Je kennis over geschiedenis. Zoals de de slag om Nieuwpoort uit je losse pols schudt. 
1492 Columbus. 2e wereldoorlog. je weet veel. En deelt het graag.
En je vriendengroep waar je altijd wel weer iets geinigs mee hebt. Heerlijk met Astrid en je vrienden, genieten, lol hebben. 
En je allemachtigeprachtige kinderen.
 
2009
De kunstdagen op Goeree. In welke schuur van het achterstraatje zijn we ook alweer zo bezopen geworden? Dat ik alvast onder de statafel ging zitten voor ik er onder gedronken werd door je?
Onze gesprekken die avond, Keessie, gingen natuurlijk nergens over. 
Maar hoe heerlijk is om te genieten van het leven, omdat het zo simpel kan zijn?
 
2011
Hoe gaat het Keessie, vraag ik bij op het terras in Goeree. Niet zo goed, Miekie.
Mijn meisje is verdrietig en daarom ben ik het ook.
We kijken elkaar even aan. Echt waar keessie?
Ongelofelijk, zeg ik. Wat moet je veel van haar houden om zelf verdrietig te zijn, wanneer zij dat is.
Dat doe ik Miekie. Dat doe ik ook echt.
 
2012
We komen elkaar bij het bloedprikken tegen in Dirksland.
Keessie, fijne pretletter van me. Dat jij je haar nog hebt?
Ik vergelijk mn kale kop met de jouw haardos. Ja, tis niet uitgevallen. Ongelofelijk.
Wat een gedoe toch, Kees.
Nou, zou liever gaan fietsen Miek, dat zou beter wezen.
 
2013
Januari. Ik lig in quarantaine. Met wat gedoe. En voel me allejezus beroerd & eenzaam.
Ik sms je, want wie weet ben je wel in de buurt.
Je smst terug. Je hebt net je chemo kuur gehad. En voelt je ook beroerd.
Een paar uur later komt daar geen blauw verklede smurf mn kamer in, maar een lopend petje.
Met jou eronder. Keessie!! Doe toch een mondkappie op, man!
Neent, dat heit geen zin vrouwe. Zitten we dan. 
Een half uur lang te vloeken, te lachen en stil te wezen.
Heere Heere, wat snappen we elkaar.

2013
Maart. Ik kom bij jullie langs. Vertel je over mn blog en over de plannen voor de Kale van Dale deel 1 en andere internetavonturen.We lachen ons nog bijna dood ook. Behalve de hazewindhond. Die fijne tornado.

2013
3 weken geleden.
Na mn botinfuus, jat ik een bloem uit de tuin bij Dirksland. ik heb gehoord dat je in Calando bent. Onderweg kom ik je Sunshineband tegen. Keb een mooi blompie voor Keessie. 
Met een stralende lach kom ik je kamer binnen. Wil ik je leven komen brengen. Houden. Als t ff kan.
Trap ik mn schoenen uit en onder het mom van 'toch nog es lekker de koffer met je induiken' kruip ik naast je. Jela op de stoel. Stil. Kijkend. liefdevol.
We lachen wat, praten over Duitsland, we zwijgen, we slapen even.
Je slaapt als ik weg ga. Ik wil je niet wakker maken.
Ik aai je met mn hand net boven je lichaam.  Je word toch ff wakker.
Dag lieve schat, zeg ik jou. 
Dag lieve schat, zeg ik tegen je Jela.
 
En dan nu. Afscheid. Ik wil het niet. Mag ik het overslaan? Alsjeblieft?
Maar als ik Jela zie, je kinderen en je dierbaren Keessie, weet ik dat het On-ont-koom-baar is.
Het beste van jou zit in hen. Zij dragen je, zoals je hen gedragen hebt. In het hart waarmee je hen hebt liefgehad.
 
En vraag ik me af Keessie, waar je nu bent
Ben je al aanbeland bij de cursus regenbogen bouwen voor beginners?
Of ben je al bij de cursus Vlinder in Wording aanbeland?
Zo n mooie grote witte vlinder, Kees. 
Zo eentje waarvoor we van de fiets afstappen om m van dichtbij te zien. Omdat we weten dat jij dat bent.
En nog even kunnen genieten van t goeie.



      Foto: Eva van der Weide