On-ge-lo-fe-lijk...
Ik voel me als Mies tijdens "Open het Dorp."
Sinds het Onvermijdelijke Avontuur vorig jaar is aangevangen en ik mijn behandeltraject uitbreidde naar Duitsland, hebben mensen mij financiëel gesteund.
Dat was al geweldig.
En nu, dankzij het initiatief & sponsorbrief van Marlies Haftka en Natasja Coli, zijn er op mijn behandelrekening bedragen bijgeschreven variërend tussen de 5,- en 1000,-.
Ik zie namen van bekenden er tussen staan; familie, collega's, vrienden en kennissen, maar vooral onbekenden.
Van Zweden tot Pijnacker & van Den Haag tot Markelo.
Ik ben verwonderd over de gulheid en het vertrouwen wat hiermee wordt geuit, zodat ik door kan varen op dezelfde koers.
Tussen 23 januari en 26 februari is dit bedrag binnengekomen:
4.492,--
Lieve mensen, ik geef jullie allemáál een dikke, maar dan ook een hele dikke, zoenoptoet!
Dank jullie wel.
Mijn naam is Annemiek Coli. 46 jaar. Moeder van helden Babs (12) & Moos (7). Ik heb kanker. Ongeneeslijk wordt gezegd. Maar dat zullen we nog wel eens zien. Hier begint voor ons een Onvermijdelijk Avontuur.
Foto: Arjo van der Graaff - juni 2012
OVER MIJ
Heb ik mijn leven net zo lekker op orde, ziet mijn lijf er holadiejee okee uit, wordt er eind april 2012 borstkanker geconstateerd.
En niet zo'n klein beetje ook.
Een borstamputatie & twee chemo's later, wordt in juli de diagnose gesteld.
Uitzaaiingen in de botten: schedel, nek, rug, ribben & bekken. Ongeneeslijk wordt gezegd.
Maar dat zullen we nog wel eens zien.
Mijn leven en mijn kinderen zijn me te lief.
Begin augustus ben ik -naast de reguliere behandeling in Nederland- aanvullende & bewezen therapieën in Duitsland gaan volgen. Deze behandelingen worden nagenoeg niet vergoed door mijn zorgverzekeraar. En bungelt er dus een ongezellig prijskaartje aan mijn pols.
OVER MIJ
Heb ik mijn leven net zo lekker op orde, ziet mijn lijf er holadiejee okee uit, wordt er eind april 2012 borstkanker geconstateerd.
En niet zo'n klein beetje ook.
Een borstamputatie & twee chemo's later, wordt in juli de diagnose gesteld.
Uitzaaiingen in de botten: schedel, nek, rug, ribben & bekken. Ongeneeslijk wordt gezegd.
Maar dat zullen we nog wel eens zien.
Mijn leven en mijn kinderen zijn me te lief.
Begin augustus ben ik -naast de reguliere behandeling in Nederland- aanvullende & bewezen therapieën in Duitsland gaan volgen. Deze behandelingen worden nagenoeg niet vergoed door mijn zorgverzekeraar. En bungelt er dus een ongezellig prijskaartje aan mijn pols.
And that just makes me a chick on a mission. Leuren met Leed. Om geld te genereren voor alle extra ziektekosten, waaronder niet vergoede behandelingen in het buitenland en reis- & verblijfskosten. Volgens mijn berekeningen ca. 30.000,-- euri op jaarbasis.
Sinds april 2013 ben ik begunstigde van de Stichting No Guts No Glory.
Sinds april 2013 ben ik begunstigde van de Stichting No Guts No Glory.
Deze stichting heeft KEIHARD geld nodig om mij financieel te kunnen ondersteunen met de behandelkosten. En daarnáást blijven er helaas nog eens genoeg kosten over die ik niet alleen kan opbrengen.
Tragisch is de diagnose "ongeneeslijk". Maar dat woord heb ik inmiddels het raam uitgeflikkerd. Dat woord maakt een mens pas echt doodziek. Hilarisch is wat ik er van probeer te maken.
Volledige focus op herstel. Against all odds? Misschien. Maar ik denk van niet. No Guts, No Glory!
Inspirerend is dit lichamelijke gedoe wel. Ondanks de heftigheid van alles, heeft mijn tumor last van humor. En ben ik in februari 2013 deze blog gestart. Wat lach & beklag hier, wat rauw & rouw daar. Alles hieraan is ultiem & intiem, hartverscheurend & hartverwarmend.
Het leven is tragisch hilarisch en omarm ik het intens. En zo af & toe spuug ik het vol op de bek.
Tragisch is de diagnose "ongeneeslijk". Maar dat woord heb ik inmiddels het raam uitgeflikkerd. Dat woord maakt een mens pas echt doodziek. Hilarisch is wat ik er van probeer te maken.
Volledige focus op herstel. Against all odds? Misschien. Maar ik denk van niet. No Guts, No Glory!
Inspirerend is dit lichamelijke gedoe wel. Ondanks de heftigheid van alles, heeft mijn tumor last van humor. En ben ik in februari 2013 deze blog gestart. Wat lach & beklag hier, wat rauw & rouw daar. Alles hieraan is ultiem & intiem, hartverscheurend & hartverwarmend.
Het leven is tragisch hilarisch en omarm ik het intens. En zo af & toe spuug ik het vol op de bek.
- Doe mee en deel deze blog binnen je netwerk
- Verzin initiatieven, groot/klein: alles helpt!
- Doe & doneer -in welke vorm dan ook- want we hebben al het KEIHARDE geld & bemoedigingen nodig!
Ik beleef een avontuur waar ik niet voor heb gekozen. Maar als het dan toch moét..hoppa! Knapzak over de schouder & gáán. Kom dan ook maar door met dat Onvermijdelijke Avontuur!
Copyright © 2013. All rights reserved.
Copyright © 2013. All rights reserved.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Lieve Annemiek,
BeantwoordenVerwijderenEen dikke kus voor jou!
Esther (mama van Demi Teijn)