Mijn Helden

Babs & Moos dus.
Mijn Helden. En net zo goed hoofdrolspelers in ons Onvermijdelijke Avontuur.

Babs.
Mooi door haar eigen wijze van zien, denken, voelen & haar eigen aardigheden.
Ze is verstandelijk verrijkt. Babs ziet, voelt en denkt voortdurend. Het speciale onderwijs wat ze volgt, sluit daar prima op aan.
Babs is een uitdaging om te op te voeden. Het is een wederzijdse uitdaging.
Maar vooral een spiegel. Ze heeft me geleerd geduld te beoefenen en voorspelbare dingen te doen, daar kom ik voor de helft aan tegemoet. Voor de rest probeer ik haar te leren incasseren door niet alle onverwachte situaties te vermijden, haar tot-op-haar-grens verantwoordelijkheid te geven en zelf zaken op te leren lossen. Juist ook in sociale situaties.
We voeden elkaar prima op. Ik bewonder haar eigenheid. Ze staat waar ze voor staat.

Moos.
Blij heerschap. Als die 's ochtends in mijn bed springt, knuffelen we. Alsof ons leven er van afhangt.
Altijd al gedaan. Liefhebben & liefgehad worden.
Er gaat niets boven een goed gesprek op zondagochtend 08.00 uur over "Pokemons die explomeren."
Moos heeft zijn eigen taalgebruik. Ik corrigeer dat te weinig, omdat ik zijn woorden vaak beter vind.
Moos is een hartebreker & hartverzakker.
Tis alsof hij een uitvouwbaar apenrotsje bij zich heeft, die hij een paar keer per dag neerzet, beklimt en me trakteert op een paar hartverzakkers. Gister nog een keer of acht op z'n bakkes gegaan met z'n fietsie.
Springt overeind & blijft blij. Ongelofelijk.

Babs & Moos. Ik kan over ze blijven vertellen.

Als je ze ziet, snap je waarom.

Ze hebben een samenspel die ik adoreer.  Maar soms is dat gehakketak natuurlijk ook daar.

Op die momenten plak ik mezelf achter het behang. In de hoop dat ze me niet vinden.

En daar durven we ook nog eens goudeerlijk over te zijn naar elkaar.

Zo hebben ze eens een onbedoeld samenspel wat toevallig is vastgelegd op zo'n karaokefilmpje op de site van Kinderen voor Kinderen. Waar Babs zingt en Moos zich ontpopt als een onbedoeld achtergrondkoortje.

Gisteren nog met z'n drietjes het filmje zitten belachen en dan voel ik mijn adoratie opnieuw. 
Begrijpen we ook weer waarom Babsie niet door is naar de volgende ronde.

En voel ik dat dit geluk mij strijdbaar maakt om te blijven leven.